در حال حاضر درمان دارویی تایید شدهای برای آپنه خواب وجود ندارد و درمان انتخابی، استفاده از CPAP است که از فشار دائمی هوا برای باز نگه داشتن مجاری هوایی استفاده میکند. با وجود اثربخشی، استفاده از این وسیله پر زحمت است و کمتر به صورت مداوم استفاده میشود.
درونابینول، فورمولاسیون صناعی اختصاصی مولکول دلتا-۹ THC
و آگونیست غیر اختصاصی رسپتورهای نوع ۱ و ۲ کانابینوئیدی ست که توسط FDA در ابتدا برای تهوع و استفراغ همراه با کموتراپی تایید شد و برای تقویت اشتها در سندرم کاهش وزن ناشی از ایدز نیز اندیکاسیون دارد.
در مطالعهای که در ژانویه ۲۰۱۸ در مجلهی Sleep منتشر شده، اثرات این دارو بر آپنه انسدادی خواب ، در فاز ۲ مطالعهی *PACE بر روی ٧٣ بیمار بزرگسال با آپنهی خواب متوسط یا شدید بررسی شد.
بیماران به صورت تصادفی در سه گروه تقسیم شده و ٢/٥ mg درونابینول، ١٠ mg درونابینول، و پلاسبو، یك ساعت قبل از خواب دریافت نمودند. متوسط BMI پایه ٣٣/٤ kg/m2 و متوسط سن، ٥٣/٦ سال بود. متوسط نمرهی AHI** ، ٢٥/٩ و متوسط نمرهی معیار خواب Epworth ، ١١/٥ بود.
هدف ابتدایی مطالعه، تغییر AHI از مقدار پایه بعد از شش هفته درمان در نظر گرفته شد.
مطالعه، بهبودی قابل توجه را در گروه ٢/٥ میلی گرم ( كاهش ١٠/٥ رخداد در ساعت p=0.02) و همچنین در گروه ١٠ میلی گرم ( كاهش ١٢/٩ رخداد در ساعت p=0.004)، در خواب REM و نیز NREM، و بعد از اصلاح عوامل سن، نژاد، قومیت، و AHI پایه، نشان داد. در گروه پلاسبو بعد از اصلاحات فوق، تغییر معناداری مشاهده نشد و تفاوت گروههای ٢/٥ و ١٠ میلیگرم نیز معنادار نبود.
همچنین، كاهش خواب آلودگی روزانه سابجكتیو در گروه ١٠ mg معنادار بود ( p<0.0001) در حالیكه در گروه ٢/٥mg و پلاسبو، معنادار نبود.
بیمارانی كه دوز ١٠ mg دریافت كردند بالاترین میزان رضایت از دارو را بر اساس پرسشنامهی رضایت از دارو گزارش كردند.
تغییراتی در معیارهای آبجكتیو تست MWT ، شامل تاخیر خواب، ساختار كلی خواب، مقیاسهای اكسیژناسیون طول شب، در هیچكدام از گروه ها مشاهده نشد.
در طول مطالعه ٧ بیمار به علت عوارض ناخواسته، و ١٠ بیمار به سایر علل، دارو را قطع كردند. تفاوت قابل توجهی در میزان ترك مطالعه بر اساس گروه بندی، BMI، پایه AHI، یا سایر عوامل وجود نداشت و میزان عوارض ناخواسته بین كسانی كه مطالعه را كامل كردند، و نكردند، مشابه بود. اگرچه اكثریت بیماران(٨٨٪) یك یا بیشتر عوارض جانبی را در طول مطالعه تجربه كردند، اكثر آنها خفیف بود و بین گروهها از نظر تعداد یا شدت عوارض تفاوت قابل توجهی وجود نداشت. یك عارضه جانبی جدی وجود داشت، اسهال و تهوع، كه بیمار برای هیدراتاسیون و پایش در بیمارستان بستری شد. بعد از ٢٤ ساعت ترخیص شد و مطالعه را تكمیل كرد. تغییر وزن بیماران در گروهها تفاوتی نداشت.
به عقیده نویسندگان مقاله بهبودی در هر دو خواب REM و NREM یافتهی قابل توجه مطالعه بود.
نهایتا، اگرچه این مطالعه پیشرفتی در درمان فارماكولوژیك آپنهی انسدادی خواب نشان میدهد، مطالعهی فاز ٢ بوده، و برای استفاده ی بالینی نیاز به تكرار مطالعات بزرگتر، فاز ٣، وجود دارد.
Pharmacotherapy for Apnea by Cannabimimetic Enhancement *
Apnea/Hypopnea Index **