18تا 24 مهرماه هرسال هفته بهداشت روان نام گذاری شده است. بلی، دقیقا بهداشت روان؛ یعنی روان و ذهن سالم نیاز به رعایت اصول بهداشتی خاص خود را دارد. رعایت بهداشت فقط مربوط به بیماری‌های عفونی نیست و در هر حوزه ای کاربرد دارد..
در پزشکی، همیشه پیشگیری مقدم بر درمان بوده است؛ در حوزه سلامت روان هم تلاش جهت پیشگیری به مراتب موثرتر و پرفایده‌تر از درمان بیماری‌هاست. لازمه ی یک پیشگیری خوب، آموزش خوب است. منظور از آموزش، هر تلاش و اقدامی که جهت افزایش آگاهی سازی افراد در زمینه مراقبت از سلامت خود و دیگران، اقدام به موقع جهت مراجعه به متخصصین و همچنین درمان به موقع بیماری‌ها می‌باشد. هرچه بیماری در مراحل ابتدایی‌تر درمان شود، از تبعات منفی، پایدار و ناتوان کننده آن پیشگیری خواهد شد. آموزش می‌تواند از طریق کتاب، مجلات، رسانه‌ها، آموزش و پرورش و مدارس، آموزش از طریق بیلبوردهای شهری، آموزش به خانواده‌ها و .. صورت بگیرد. جامعه امروز خوشبختانه بیش از پیش مشتاق فراگیری و دانستن در حوزه سلامت روان می‌باشد.
یک پیشگیری خوب فقط شامل جلوگیری از شیوع بیماری نیست، در واقع جلوگیری از ترویج روشهای درمانی ناصحیح و غلط در همان حوزه هم می‌باشد. کم نیستند مواردی که وعده‌های معجزه آسا در زمینه درمان انواع و اقسام بیماری‌های روانپزشکی می‌دهند و چه هزینه‌هایی را به افراد و جامعه تحمیل می‌کنند. در همین اپیدمی اخیر بیماری کووید 19 حتما متوجه شده‌اید که چقدر تلاش جهت آموزش به افراد و القا احساس مسئولیت به آنها در قبال خود و دیگران می‌تواند نقش موثری در پیشگیری از فاجعه‌های جبران ناپذیر یک بیماری مسری داشته باشد، حال اگر همین اتفاق در حوزه بهداشت روان صورت گیرد، می‌تواند آینده‌ای خوب و کم دردسر به ارمغان آورد.
می‌دانیم که در مواجهه با بیماری روانپزشکی، مواجهه ما تنها با فرد مبتلا نیست بلکه با خانواده و در ابعادی وسیعتر از آن با جامعه است. هرچه در این زمینه امروز سرمایه گذاری بیشتری داشته باشیم، نسل‌های آتی منافع بیشتری کسب خواهند کرد و در واقع از تحمیل هزینه‌های سنگین و بازدارنده جلوگیری خواهد شد. پس بهتر آنست که سعی کنیم سطح آگاهی خود را پیرامون سلامت روان با طرق مختلف افزایش دهیم، تا در آینده با مشکلاتی کمتر و خفیف‌تر روبرو شویم.

طنز : جهت آموزش عمومی

خانمی سی ساله آمد در مطب با همسر و دوتا پسر سه تا داداش و یک پدر او بیقرار و دربه در با چهره‌ای بی‌رنگ و رو، آمد نشستش روبرو.
دستش فشرد او با چنان زور و توان و هر دودستش خیس خیس و می‌چکیدش قطره از سوی جبین و ناخوش و محزون و رنجور و غمین.
گفتمش خانم بیا و اندکی راحت نشین و یک نفس برکش عمیق و خود بگو احوال و حالَت ابتدا تا انتها و هر چه آمد بر سرت واگویه کن زین ابتلا.
گفت دقیقا شصت و پنج روز است ندارم حالِ خوش گشتم مریض و مضطرب دعوا کنم با روی تُرش و استرس دارم شدید و او امانم می‌بُرد هر لحظه جانم می‌خورد؛
در اوج سرما داغِ داغم اوج گرما سردِ سرد حالت سرگیجه دارم با تهوع یا که درد.
طُرفة العینی نفس تنگی بیاید سمتم و قلبم بکوبد محکم و رعشه بگیرد این تن و دنیا شود جور دگر سنگینی آید در کمر، من عن قریب است می‌کنم سکته بمیرم زین مرض هیچ‌کس نیاید سوی من ای وای از این کابوس من(۱).
کارم شده هر روز وشب پیش طبیب و دکتر و اورژانسِ این درمانگه و پیش فلان عطارک و جوشانده‌ی خیارک و صبحدم کمی نورجیزک و شب قبلِ خواب تمجیزک و هر دم کنم حجامت و دوش یخ و نظافت و هیچ کس نفهمید درد من جز خاله‌ی همدردِ من.
ناگه پدر شد سوی میز و یک دو تا کیسه پر از اوراق طب آورد برون و گفت بیا هرجا برفتم گفته شد هیچش نباشد سالم است او کامل است او والسلام.
دکترِ قلبش گرفته صد نوار و یک دو جین تست و اکو هولتر دو تا اسکن ز قلب و آخرش هم آنژیو.
ماه پیش طبِ ریه بگرفت از او انواع تست و اسپری آخر یکی گفتش ببر پیش طبیبان غدد باور بفرما مشکلش از غده‌های داخلی ست و چاره‌اش آب و هوای ساحلی ست و با کمی هورمون و یُد گیرد شفا و می‌شود فردِ قدیم و صبح به صبح رأس یه ساعت می‌گرفتند خون از او و چک بشد انواع و اقسام یون و املاح و ذرات ظریف و هیچ افاقه می‌نکرد و هیچ دوا ناشُد حریف.
مدرک بعدی بود آندوسکپی از دکتران هاضمه من نمی‌دانم خدایا این همه دارو دوا آیا برایش لازمه؟ این یکی باشد ریپورتِ اسکن از سر آن یکی عکس از ریه این یکی باشد رسید یک عدد دستگاه خوب تهویه!
گفتمش واگو حدیث خاله و ارجاعِ وی سوی مطب، همسرش چرخید و زل زد اندرون چشم من گفتش همه درمانده از اوضاع بد روزی برای دیدنش خاله بیامد سوی ما کردش نگاه و یک دو تا اشکی بریخت و وقت رفتن کرد دعا و گشت مُصِر تا این مریض و آوریم پیش شما و چک کنید اعصاب اورا اجرُکُم نزد خدا.
گفتمش خانم دچار استرس گشته شدید و نام درد باشد پنیک و ظاهرش پر رعب و وحشت پاسخش باشد دقیق و یک دو ماهی قرص و دارو می‌خورد بعد از دو هفته آوریدش پیش بنده تا کنم کم دوزِ دارو زین سپس ماهی یه نوبت می‌کنم او را ویزیت و هیچ نیازی هم نباشد از برِ درمانگه و اورژانس و کپسولِ هوا.
روز پیش آمد مجدد در مطب حالش بسی خوب و نبود از حمله‌ها دیگر خبر، کیسه اوراق طب را کرد مچاله او تشکر از من و من هم ز خاله.

(۱) علایم ذکر شده از نشانه‌های اختلال اضطرابی پانیک می‌باشد که نیاز به درمان دارویی و غیر دارویی توسط متخصص اعصاب و روان دارد.