همه ی والدین تلاش میکنند که فرزندانشان سلامت ، خوشحال وموفق باشند. اما ، گاهی ناخودآگاه رفتارهایی از ما سر میزند که به سلامت روان فرزندمان آسیب جدی وارد میکند. یکی از این موارد که ناخواسته به کودک صدمه می زند، تشبیه او به فرد دیگری است که از او دل خوشی نداریم. معمولا این رفتار در زمان هایی اتفاق می افتد که از کودک عصبانی هستیم. مثلا به او میگوییم :” تو هم مثل بابات ی” در حالیکه او میداند ما نسبت به پدرش احساس منفی داریم. یا “ اخلاقش شده عین داداشش’ وقتی که اخلاق برادرش را تایید نمی کنیم. در این مواقع، دلخوری و عصبانیتی که از فرد دوم داریم را تماما به کودک منتقل میکنیم. عصبانیتی که بسیار بیشتر از خشم متناسب با کار غلط اوست. تکرار این رفتار باعث شکل گیری و تقویت طرحواره ی عمیق “ من خوب نیستم” یا “ من دوست داشتنی نیستم” میشود. این طرحواره های ناخودآگاه تاثیر مخرب زیادی بر عملکرد آینده ی او خواهد داشت.
گاهی اوقات بیان این جملات به نوجوان او را از تلاش برای یادگیری و کنترل رفتار خود ناامید میکند؛ او فکر میکند که دیگران تصویری ثابت از او دارند كه حتی اگر تلاش نماید تا بهتر رفتار کند، نمی تواند این تصویر را اصلاح نماید.
بنابراین ، وقتی از فرزندتان عصبانی هستید به جای تشبیه کردن او به دیگران، مستقیما بگویید که از کدام رفتار او ناراحت هستید و از او چه انتظاری دارید.
( اين نوشته در روزنامه ي همشهري در تاريخ ١ خرداد ١٣٩٨ منتشر شده است)