سوگ به صورت هیجانات منفی شدید شامل حسرت، ناراحتی، و مشغولیت با افکار و خاطرات و تصاویر همسر تعریف می‌شود. در ماه‌های ابتدایی از دست دادن همسر، بیوه شده‌ها در معرض خطر بالای مشکلات قلبی -عروقی و مرگ پیش از موعد هستند.
محققین دانشگاه رایس هیوستون تگزاس دریافتند افرادی که با سوگ از دست دادن عزیزشان دست و پنجه نرم می‌کنند ممکن است سطحی از التهاب داشته باشند که برای آسیب قلب کفایت کند. این مطالعه در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۸ به صورت آنلاین در Psychoneuroendocrinology منتشر شد و در شماره‌ی فوریه ۲۰۱۹ منتشر خواهدشد.
نویسنده‌ی اصلی مقاله، Chris Fagnus می‌گوید در مطالعه‌ی قبلی با حجم نمونه‌ی بالا، اثبات کردیم که التهاب در افراد داغدار به صورت معناداری بالاتر است. در این مطالعه برای اولین بار تلاش شده تا پیش بینی شود از میان داغداران، چه کسانی پرخطرترند.
مطالعه‌ی حاضر شامل ۹۹ شرکت کننده بود که در حداکثر ۱۴ هفته قبل از ارزیابی همسرشان را از دست داده بودند . شرکت کننده‌ها باید حداقل سه سال قبل از فوت، با همسرشان ازدواج کرده باشند که طبق مقالات دلبستگی بالغین، “کاملا دلبسته ( fully attached) در نظر گرفته شوند.
ارزیابی شامل یک پرسشنامه بود که در موسسه تحقیقی یا منزل شرکت کننده تکمیل می‌شد و اطلاعات دموگرافیک، بالینی، و آنتروپومتریک مثل وزن، قد، و دور کمر جمع‌آوری گردید. نمونه‌های خون غیرناشتا بین ۷:۳۰ و ۱۱ صبح اخذ شد که تغییرات روزانه کنترل شود.
از شرکت کنندگان درباره‌ی علائم بیماری اخیر، که می.تواند سبب افزایش در سطح مارکرهای التهابی شود سوال شد ، و همچنین خواسته شد که از فعالیت ورزشی شدید حداقل ۴۸ ساعت قبل از آزمایش اجتناب کنند.
برای سنجش شدت سوگ محققین از پرسشنامه‌ی سوگ عارضه دار (ICG) استفاده کردند که ۱۹ علامت مختلف مرتبط با سوگ را می‌سنجد. محققین ICG مساوی و بالاتر از ۲۵ را سوگ شدید در نظر گرفتند.
طبق نتیجه‌ی مطالعه افراد بالای این نقطه به شکل معناداری سلامت روانی و فیزیکی و عملکرد سوشیال پایینتر، و درد بیشتر داشتند.
برای تعیین شیوع افسردگی، از مقیاس افسردگی مرکز مطالعات اپیدمیولوژیک استفاده شد.
کشت‌های نمونه‌ی خون کامل برای اندازه گیری سطح سایتوکاینها ( پروتئین‌هایی که به عنوان پیامبرهای مولکولی ، عملکردهای مختلفی مثل التهاب را تنظیم می.کنندو تولید نامتناسب با بیش از حد سایتوکاین‌های خاص ممکن است منجر به بیماری شود) به کار رفت.
سایتوکاین های IL-6, TNF-a و IFN-y به عنوان سايتوکاین‌های پیش التهابی با سطح بالاتر سوگ مرتبط بودند.
این یافته‌ها اثبات کرد که افراد بیوه‌ی داغدار با سوگ شدیدتر ، نسبت به سوگواران خفیف‌تر، سطح بالاتری از التهاب را تجربه می‌کنند.
می‌دانیم که التهاب، افسردگی بعدی را پیش بینی می‌کند و می تواند به عنوان مارکری برای شناسایی اقلیتی از مردم که ممکن است سوگ عارضه دار با طول بسیار بیشتر از نرمال تجربه کنند به کار رود.
همچنین، مطالعه نشان می.دهد که ممکن است حتی بتوان افزایش خطر مورتالیتی را هدفگیری کرد و با درمان.هایی مثل استاتین‌ها درمان نمود.
