اصطلاح “بار آنتی کولینرژیک (Anticholinergic burden )” به اثر تجمعی استفاده از چند دارو با محتویات آنتی‌کولینرژیک اشاره دارد.
داروهای متعددی که برای درمان اسکیزوفرنیا به کار می‌رود، شامل آنتی‌سایکوتیک‌ها مثل کلوزاپین و الانزاپین، آنتی‌دپرسانت‌ها، و تثبیت کننده‌های خلق، فعالیت آنتی‌کولینرژیک مرکزی دارند. داروهای روانپزشکی تنها داروهایی نیستند که اثرات آنتی‌کولینرژیک دارند. آنالژزیک‌ها، آنتی‌هیستامین‌ها، ضدتهوع‌ها، آنتی‌آریتمیک‌ها، برونکودیلاتورها، و داروهای مورد استفاده برای بی‌اختیاری ادرار نیز این خواص را دارند. بسیاری ازبیماران مسن‌تر مبتلا به اسکیزوفرنیا مشکلات مدیکال دیگری نیز دارند و بنابراین ممکن است بار کولینرژیک بالا داشته باشند. همچنین آن‌ها به عوارض جانبی آنتی کولینریک حساس‌تر هستند.
طبق مطالعه‌ای که به صورت آنلاین در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۷ در Journal of Clinical Psychiatry منتشر شده، برای ارزیابی اثر بار آنتی کولینرژیک بر وضعیت شناختی، ۶۰ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا با سن ۵۰ تا ۷۹ سال که نمره MMSE شان ۱۸ و بالاتر بود و افسردگی ماژور و اختلالات مصرف مواد و الکل نداشتند بررسی شدند.
در این مطالعه بار آنتی‌کولینرژیک داروهای مصرفی توسط هر بیمار محاسبه شد و ارتباط آن با عملکردهای شناختی اختصاصی بررسی گردید.
نتایج نشان داد که بیماران عملکرد ضعیف‌تری در حوزه‌های حافظه تاخیری، حافظه فوری، حافظه اپیزودیک، حافظه کارکردی-فضایی، و ساختار دیداری فضایی داشتند، ولی در آزمون‌های توجه، عملکردهای اجرایی، زبان، یا زمان واکنش ضعف عملکرد نشان ندادند. برای مثال نمره کلی بار آنتی‌کولینرژیک ارتباط معناداری با حافظه کارکردی فضایی داشت ولی با یادگیری و زمان واکنش ارتباط معنادار نبود. همچنین ارتباط با ساختار دیداری -فضایی، حافظه فوری و حافظه تاخیری ارتباط معنادار بود.
در مورد زبان و توجه این اختلاف معنادارنبود. نویسندگان ذکر می‌کنند که نقائص حافظه اپیزودیک و توانایی دیداری -فضایی در اوایل سیر آلزایمر رخ می‌دهند در حالی‌که مشکلات توجه و زبان تظاهرات تاخیری هستند.
مجموعا، این نتایج پیشنهاد می‌کنند که بار آنتی‌کولینرژیک بالا ممکن است منجر به نقائص شناختی‌ای در بیمار اسکیزوفرنیا شوند که مشخصه‌ی دمانس آلزایمر پره کلینیکال هستند
در مقایسه با جمعیت عمومی، بیماران دچار اسکیزوفرنیا دو برابر خطر بالاتری برای ابتلا به دمانس قبل از سن ۸۰ سالگی دارند. یافته‌های جدید نشان می‌دهد که ممکن است بار آنتی‌کولینرژیک بالا مسوول بخشی از این افزایش خطر باشد. این نقائص ممکن است به اشتباه به پیشرفت بیماری اسکیزوفرنیا یا شروع دمانس منتسب شوند تا علت ثانویه قابل درمان، مثل بار آنتی‌کولینرژیک. بالینگران باید کاهش دوز این داروها و تغییر به داروهایی که کمتر آنتی‌کولینرژیک باشند را در نظر بگیرند.
محدودیت های احتمالی مطالعه
محققین اطلاعاتی درباره پذیرش درمان جمع‌آوری نکردند. همچنین دوزاژ دارو، تداخلات دارویی، یا وضعیت متابولیسم در نظر گرفته نشده است. با توجه به مقطعی بودن مطالعه و محدودیت حجم نمونه نمی‌توان درباره رابطه علیتی بین بار آنتی‌کولینرژیک و نقص شناختی اظهار نظر کرد.
